Domięśniowe podanie wirusa parapleginy ratuje aksonopatię obwodową w modelu dziedzicznej paraplegii spastycznej ad 6

Myszy traktowane obustronnie wektorem AAV-Spg7 wykazywały postępującą lepszą wydajność w porównaniu z Spg7 (3 /. myszy wstrzyknięto obustronnie za pomocą wektora AAV-LacZ. Gdzie znaczące, wartości P dla indywidualnego testu ucznia pomiędzy 2 grupami leczonego Spg7 (3 /. myszy są pokazane. Ponadto, myszy leczone AAV2 / 2-Spg7 wykazywały statystycznie istotną różnicę w ich działaniu w trakcie eksperymentu (1-drożna ANOVA, P = 0,0001), podobnie jak myszy kontrolne (1-drożna ANOVA, P = 0,008 ), w przeciwieństwie do myszy, którym wstrzyknięto AAV-LacZ (1-drożna ANOVA, P = 0,07). (B) Morfometryczne oznaczanie ilościowe procentu dotkniętych aksonów w nerwach kulszowych 10 miesięcy po traktowaniu AAV-LacZ lub AAV2 / 2-Spg7 wykazuje statystycznie istotny spadek w wyniku leczenia. Pokazano wartość P testu ucznia. Aby upewnić się, że poprawa sprawności motorycznej na rotarod była spowodowana spadkiem liczby dotkniętych aksonów u leczonych zwierząt, przeanalizowaliśmy ich nerwy kulszowe i wykonaliśmy analizę morfometryczną. Stwierdziliśmy, że odsetek aksonów wykazujących zmiany neuropatologiczne w nerwach kulszowych zwierząt, którym wstrzyknięto AAV-Spg7 był znacznie mniejszy niż odsetek obserwowany u myszy leczonych AAV-LacZ (Figura 6B). Ponieważ nerw kulszowy jest mieszanym silnikiem i nerwem czuciowym, chcieliśmy ustalić, czy część efektu terapeutycznego wynika z uwolnienia neuronów czuciowych. Myszy z niedoborem parapleginy są rzeczywiście dotknięte postępującą wsteczną aksonopatią włókien czuciowych w nerwach obwodowych oraz w centralnych ścieżkach kręgosłupa (odnośnik 11 i dane nie pokazane). Podzbiór tych włókien, powstający w wrzecionach mięśniowych i przenoszący poczucie wspólnej pozycji, mógł być celem po domięśniowym dostarczeniu wektora wirusowego. Niektóre z tych włókien doprowadzających dostają się do rdzenia kręgowego z grzbietowych korzeni i wznoszą się do rdzenia kręgowego bezpośrednio w fascykulce gracilis. W tym celu wykonaliśmy sekcje semitin i ultrastrukturalne badania fascykulotek gracilis na poziomie szyjki macicy w tych samych 2 grupach zwierząt, które poddano analizie rotarod. Zwierzęta te wstrzyknięto obustronnie w 3 miesiące i analizowano po 13 miesiącach. Nie znaleziono statystycznie istotnej poprawy w kohorcie myszy leczonych AAV-Spg7 w porównaniu z AAV-LacZ (dane nie przedstawione). Podsumowując, nasze dane pozwalają wnioskować, że wsteczne dostarczanie parapleginy do neuronów ruchowych kręgosłupa poprzez wektory AAV ma wpływ na fenotyp motoryczny u myszy z niedoborem parapleginy. Dyskusja Przenoszenie genów do obwodowego układu nerwowego ma ogromny potencjał terapeutyczny w leczeniu wielu chorób neurologicznych, takich jak rdzeniowy zaniki mięśni, stwardnienie zanikowe boczne (ALS), dziedziczne neuropatie ruchowe i HSP. Choroby te charakteryzują się zwyrodnieniem ciał komórkowych i aksonów neuronów motorycznych rdzenia o różnym nasileniu. Oprócz leczenia paliatywnego nie jest jeszcze dostępna skuteczna terapia. Użyliśmy modelu myszy HSP, ze względu na brak parapleginy białka mitochondrialnego, aby wykorzystać skuteczność dostarczania genów za pośrednictwem AAV w mięśniu szkieletowym w celu ratowania degeneracji motorycznych aksonów obwodowych. Nasze dane wskazują, że podanie domięśniowe AAV-Spg7 w Spg7. /. myszy spowodowały ponowną ekspresję parapleginy w mitochondriach rdzenia kręgowego, uratowały zmiany neuropatologiczne i poprawiły wydajność motoryczną na rotarod. Wektory AAV mają kilka pożądanych cech do transdukcji neuronów w centralnym i obwodowym układzie nerwowym, takich jak pozyskiwanie z niepatogennego wirusa i zdolność do infekowania komórek pootmitycznych i pośredniczenia w przedłużonej ekspresji po pojedynczym podaniu (19, 20).
[więcej w: całując się z językiem wymieniasz, andzela allegro, allegro hantle ]