ginekolog kraków ruczaj nfz ad 5

Na przykład w Japonii, gdzie częstotliwość oporności na erytromycynę wśród paciorkowców grupy A wzrosła w latach 70. XX w. Do około 80 procent 18 po gwałtownym wzroście stosowania makrolidów, 14 brak dalszych danych na temat zależności między stosowaniem makrolidów a opornością do tych leków zostały opublikowane, chociaż odnotowano spadek wskaźników oporności.19,20 W szpitalu w Asahikawa w Japonii analiza danych dotyczących 670 izolatów streptokoków grupy A zebranych w ciągu 10 lat od 1981 r. do 1990 r. ( średnio 67 izolatów rocznie) wykazało spadek oporności z 22 procent do niemal zera20; 2% opornych izolatów znajdowało się wśród 205 izolatów z gardła zebranych w Tokio oraz w Bazie Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w Yokota w 1990 i 1991 roku. Nasze dane potwierdzają, że poziom oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w społeczności można zmniejszyć, zmniejszając stosowanie antybiotyków. Ta sama zależność czasowa między zmniejszeniem użycia środka antybiotycznego a zmniejszeniem częstości występowania oporności na ten sam czynnik została wcześniej wykazana w warunkach szpitalnych.21-23 Zalecenie, że stosowanie antybiotyków makrolidowych w Finlandii zostało ograniczone, było zaskakująco skuteczne; Zużycie makrolidów przez pacjentów ambulatoryjnych zostało niemal o połowę mniejsze w ciągu roku (ryc. 1). Ten spadek wykorzystania wskazuje, że informowanie lekarzy o aktualnej częstotliwości oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe wśród patogenów pobranych od społeczności i edukowanie ich o stosowaniu antybiotyków w terapii ambulatoryjnej są ważne w walce z bakteriami opornymi na antybiotyki. W tym przypadku do lekarzy docierały głównie fińskie czasopisma medyczne i wykłady na krajowych i lokalnych spotkaniach dla lekarzy rodzinnych.
Ponieważ problem oporności na erytromycynę zyskał szerokie rozpowszechnienie w kraju, a specjaliści w dziedzinie chorób zakaźnych i mikrobiologii zgodzili się co do potrzeby zmiany w stosowaniu antybiotyków w leczeniu ambulatoryjnym, zalecenia dotyczące stosowania makrolidów zostały również zaakceptowane przez firmy farmaceutyczne. Gdy spożycie leków makrolidowych zmniejszyło się jednak, redukcja została zrekompensowana przez wzrost wykorzystania innych antybiotyków, ponieważ całkowita stopa stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych pozostała niezmieniona.
Spadek spożycia makrolidów był jednakowy w całym kraju (dane niepokazane). Po wydaniu zaleceń oczekiwano, że stosowanie antybiotyków makrolidowych będzie utrzymywane przez kilka lat na obniżonym poziomie, zanim oporność zacznie się zmniejszać, ponieważ organizmy odporne na antybiotyki, podobnie jak inne bakterie, mogą rozprzestrzeniać się w sprzyjających okolicznościach , nawet bez presji selekcyjnej wywieranej przez antybiotyki.25 Na szczęście tempo oporu zaczęło wyraźnie spadać po dwóch latach zmniejszonego spożycia. Zmiany w częstotliwości oporu w okresie badania były mniej więcej jednolite na różnych obszarach geograficznych, z wyjątkiem północnej Finlandii, gdzie tempo wzrostu osiągnęło szczyt i spadło później niż gdzie indziej (rys. 3 i tabela 1). Inną, bardziej lokalną, czasową różnicę zaobserwowano w środkowej Finlandii, gdzie ogólna częstotliwość oporu zaczęła się zmniejszać po 1993 r .; spośród izolatów z laboratorium Kuopio znaczny spadek wystąpił już w 1992 r. (ryc. 3 i ryc. 4 i tabela 1)
[podobne: klimakterium, flexagen, chloramfenikol ]
[patrz też: bartoneloza, bazofile niski poziom, bazofile podwyższone ]