ginekolog kraków ruczaj nfz

W ostatnim dziesięcioleciu nastąpiło odrodzenie ciężkich postaci chorób wywołanych paciorkowcami grupy A (Streptococcus pyogenes) w różnych częściach świata.1 W leczeniu zakażeń paciorkowcami grupy A ważnym zagadnieniem jest skuteczność terapii przeciwdrobnoustrojowej. Na szczęście paciorkowce grupy A wciąż są wrażliwe na penicylinę, która pozostaje narkotykiem z wyboru. W Finlandii jednak na wczesnym etapie odnotowano niepokojący wzrost oporności na erytromycynę, szeroko stosowany w leczeniu alergii na penicylinę. Lata 90. Częstotliwość oporności na erytromycynę wśród izolatów paciorkowców grupy A z próbek gardła i ropy wzrosła z około 5% w latach 1988-1989 do 13 procent w 1990 r.3 W latach 80. XX w., Zanim nastąpił wzrost oporności, spożycie erytromycyny w Finlandii prawie się potroiło3. Analiza obejmująca 92 procent wszystkich obszarów służby zdrowia w kraju potwierdziła, że poziom stosowania erytromycyny w obszarze jest poziom oporności na erytromycynę wśród paciorkowców grupy A wyizolowanych w tym obszarze.4
Po uznaniu ogólnokrajowego wzrostu oporności na erytromycynę wśród paciorkowców grupy A stało się jasne, że jedynym sposobem na opanowanie tego ważnego klinicznie problemu w Finlandii było ograniczenie stosowania erytromycyny oraz, z powodu oporności krzyżowej, innych antybiotyków makrolidowych. W związku z tym wydano zalecenia krajowe, w których zalecono zmniejszenie stosowania tych środków w leczeniu zakażeń układu oddechowego i skóry u pacjentów ambulatoryjnych. Problem oporności na erytromycynę został szeroko rozpowszechniony w Finlandii, a specjaliści w dziedzinie chorób zakaźnych i mikrobiologii zgodzili się co do potrzeby zmian w polityce dotyczącej ambulatoryjnej terapii antybiotykowej. Fińscy lekarze zostali poinformowani i wykształceni na temat stosowania alternatywnych leków, a wkrótce nastąpiło znaczne zmniejszenie stosowania antybiotyków makrolidowych przez pacjentów ambulatoryjnych.
Podjęliśmy się tego badania, aby zbadać, czy zalecane zmniejszenie ambulatoryjnego stosowania antybiotyków makrolidowych może prowadzić do zmniejszenia oporności na erytromycynę wśród paciorkowców grupy A.
Metody
Zastosowanie antybiotyków makrolidowych
Dane dotyczące stosowania antybiotyków makrolidowych uzyskano z fińskich statystyk dotyczących leków 1995, opublikowanych przez Narodową Agencję Leków i Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 7 Zużycie wyrażono w postaci liczby określonych dziennych dawek na 1000 mieszkańców dziennie.
Izolaty Streptococcus grupy A.
Łącznie 39.247 izolatów streptococcus grupy A z wymazów z gardła (82 procent izolatów) i próbek ropnych (18 procent) badano w latach 1991-1996 w 26 regionalnych laboratoriach mikrobiologicznych w Fińskiej Grupie Badawczej ds. Sieci Przeciwbakteryjnej. W analizie różnic regionalnych uczestniczące laboratoria zostały pogrupowane w zależności od pochodzenia izolatów na pięć obszarów geograficznych (zob. Dodatek). W danym roku do badania włączono tylko jeden izolat na pacjenta; można zidentyfikować większość pacjentów.
Każdego roku, od 1992 r. Do 1996 r., W sumie 20 do 22 laboratoriów (3 do 5 z każdego obszaru) uczestniczyło w badaniu na zasadzie dobrowolności; wyjątkiem był rok 1993, kiedy dane dotyczące oporności uzyskano z 15 laboratoriów (2 do 4 z każdego obszaru)
[patrz też: bromazepam, Mimośród, belimumab ]
[hasła pokrewne: wesołe skrzaty pobiedziska, bulging krążka międzykręgowego, przedszkole wesołe skrzaty pobiedziska ]