Krytyczna rola zewnątrzkomórkowej izomerazy dwusiarczku białka podczas tworzenia skrzepliny u myszy czesc 4

Fibrynę znakowano specyficznym dla fibryny przeciwciałem skoniugowanym z Alexa Fluor 488, a płytki krwi znakowano fragmentami Fab przeciwciał anty-CD41 skoniugowanych z Alexa Fluor 647. Przebieg czasowy pojawiania się fluorescencji związanej z fibryną (zielony) i płytki krwi (czerwone) są wyświetlane w ciągu 180 s po wywołanym laserem uszkodzeniu ściany naczynia u myszy typu dzikiego w kontekście histologii drobnych naczyń krwionośnych o jasnym polu. Bacytracynę A podawano do krążenia 5 minut przed uszkodzeniem w 0, 0,3, 1,5 i 5,0 mg na mysz (kolumny 1. 4, odpowiednio). (B i C) Mediana zintegrowanej fluorescencji płytek (B) i mediana zintegrowanej fluorescencji fibryny (C) dla skrzepów tworzonych w obecności wzrastających dawek bacytracyny A. 0 mg (krzywa 1, 24 zakrzepowe, 3 myszy), 0,3 mg (krzywa 2; 27 zakrzepów, 3 myszy), 1,5 mg (krzywa 3; 22 zakrzepowe, 3 myszy) i 5,0 mg (krzywa 4; 20 zakrzepów, 3 myszy). przedstawiono w funkcji czasu po uszkodzeniu ściany naczynia. Reprezentatywny binaryzowany obraz jest pokazany w A, a kompletne zbiory danych tego i wielu identycznych eksperymentów są przedstawione w B i C, które wykreślają zintegrowaną intensywność fluorescencji wszystkich pikseli w obrazie, niezależnie od ich intensywności, jako funkcji czasu. . Przeciwciało hamujące PDI blokuje tworzenie płytek krwi i wytwarzanie fibryny. Aby odróżnić wpływ PDI od wpływu innych izomerów tiolowych na powstawanie skrzeplin, odkładanie fibryny i akumulację płytek monitorowano jednocześnie w obecności inhibitorowego przeciwciała monoklonalnego przeciwko PDI. To przeciwciało, RL90, wiązało się i hamowało PDI, ale nie wchodziło w interakcje z innymi izomerazami tiolowymi w płytkach krwi (Figura 1, B i C) lub uwalnianymi komórkami śródbłonka (R. Jasuja, BC Furie i B. Furie, niepublikowane obserwacje). Odkładanie fibryny i akumulację płytek krwi wykrywano w sposób opisany powyżej. Zwiększenie stężenia przeciwciała przeciw PDI wlewu do krążenia przed uszkodzeniem ściany naczynia doprowadziło do zmniejszenia odkładania się fibryny i akumulacji płytek (Figura 5A). Dane ilościowe uzyskano za pomocą analizy wielu skrzeplin. Mediana zintegrowanej fluorescencji związanej z płytkami krwi oraz mediana zintegrowanej fluorescencji związanej z fibryną, przedstawiona w funkcji czasu skrzeplin powstałych po infuzji 0, 0,3, 1,0 i 3,0 ug / g BW RL90 wskazała zależne od dawki hamowanie gromadzenia się płytek (Figura 5B) i odkładanie fibryny (Figura 5C). Przy dawce 3,0 ug / g BW przeciwciała anty-PDI nie uwidoczniono fibryny i zaobserwowano minimalne gromadzenie się płytek. Wyniki te sugerują, że cele izomerazy tiolowej zaangażowane w hamowanie tworzenia skrzepliny przez bacytracynę w obecnych warunkach eksperymentalnych obejmują PDI. Co więcej, PDI wydaje się odgrywać niezbędną rolę zarówno w akumulacji płytek krwi, jak i odkładaniu fibryny podczas tworzenia się skrzepu w tym modelu uszkodzenia laserowego, ponieważ procesy te były blokowane, gdy PDI było zahamowane. Chociaż inne izomery tiolowe mogą pełnić ważne funkcje podczas zakrzepicy, ich działanie może być odległe od etapów, w których PDI jest wymagane. Figura 5 Hamowanie tworzenia fibryny i akumulacji płytek u myszy typu dzikiego w funkcji wzrostu stężeń hamującego przeciwciała RL90 względem PDI. (A) Fibrynę znakowano specyficznym dla fibryny przeciwciałem skoniugowanym z Alexa Fluor 488, a płytki krwi znakowano fragmentami Fab przeciwciał anty-CD41 skoniugowanych z Alexa Fluor 647. Przebieg czasowy pojawiania się fluorescencji związanej z fibryną (zielony) i płytki krwi (czerwone) są wyświetlane w ciągu 180 s po wywołanym laserem uszkodzeniu ściany naczynia u myszy typu dzikiego w kontekście histologii drobnych naczyń krwionośnych o jasnym polu. Hamujące monoklonalne przeciwciało anty-PDI RL90 wlewano do krążenia 5 minut przed uszkodzeniem przy 0, 0,3, 1,0 i 3,0 .g / g BW (kolumny 1, 4, odpowiednio). We wszystkich doświadczeniach, gdy nie podawano żadnego hamującego przeciwciała monoklonalnego anty-PDI, zamiast tego podawano 3,0 .g / g BW IgG2a dopasowanej do izotypu. (B i C) Mediana zintegrowanej fluorescencji płytek (B) i mediana zintegrowanej fluorescencji fibryny (C) dla skrzepów tworzonych w obecności wzrastających stężeń przeciwciała przeciw RL90 przeciw PDI. 0 .g (krzywa 1; 27 zakrzepów, 3 myszy), 0,3 .g (krzywa 2; 28 zakrzepów, 3 myszy), 1,0 .g (krzywa 3; 23 skrzepy, 3 myszy) i 3,0 .g (krzywa 4; 21 zakrzepów, 3 myszy). przedstawiono w funkcji czasu po uszkodzeniu ściany naczynia. Reprezentatywny binaryzowany obraz jest pokazany w A, a kompletne zbiory danych tego i wielu identycznych eksperymentów są przedstawione w B i C, które wykreślają zintegrowaną intensywność fluorescencji wszystkich pikseli w obrazie, niezależnie od ich intensywności, jako funkcji czasu. . Wytwarzanie fibryny w Par4. /. mysz. Wiadomo, że PDI oddziałuje zarówno z czynnikiem tkankowym, jak iz białkami powierzchniowymi płytek krwi (8, 9, 17)
[patrz też: chondropatia rzepki, bliznowiec po operacji, bazofile poniżej normy ]