Pochodzenie ziarniniakowej dominującej limfocytu z klonalnej ekspansji wysoko zmutowanych komórek B zarodkowego jądra ad

W celu ustalenia zdolności kodowania komórek L & H, sekwencje produktów amplifikacji zostały przetłumaczone na aminokwasy i zbadane jak opisano w innym miejscu.25,26 Hybrydyzacja In Situ
Po linearyzacji plazmidów zawierających regiony stałe łańcucha lekkiego immunoglobuliny kappa i immunoglobuliny, transkrypty antysensowne i sensowne znakowane siarką-35 wytworzono z polimerazami RNA T7 lub SP6 (Promega-Biotech, Madison, Wis.). Hybrydyzację in situ przeprowadzono w sposób opisany uprzednio.27
Wyniki
Immunoglobulinowe przegrupowania VH
Ryc. 1. Badanie zależności klonalnej pomiędzy ośmioma komórkami limfocytarnymi i histiocytarnymi (L & H) wyizolowanymi od pacjenta. Panel A pokazuje zamrożoną sekcję węzła chłonnego od pacjenta po immunobarwieniu CD20 (fosfataza alkaliczna fosfataza alkaliczna metoda, x 100), przy czym produkty reakcji zabarwiają się na czerwono. Białe strefy otoczone czerwonymi obrzeżami to przestrzenie poprzednio zajmowane przez komórki L & H, które zostały wyizolowane z sekcji za pomocą mikropipety. Wśród tych izolowanych komórek L & H wskazano te, które dały początek produktom amplifikacji VH (strzałki, numeracja jest arbitralna i nie odpowiada kolejności, w której komórki zostały wyizolowane). Część pudełkowa sekcji jest pokazana przy większym powiększeniu (wstawka w lewym górnym rogu, × 400).
Panel B pokazuje drzewo genealogiczne wskazujące mutacje somatyczne w klonowo spokrewnionych sekwencjach VH w tych samych ośmiu komórkach L & H, ponumerowanych jak w panelu A. Pokazano również sekwencję linii zarodkowej (VH3) i hipotetyczną sekwencję pośrednią. Liczby i pozycje pokazane w sąsiedztwie linii wskazują lokalizacje podstawień nukleotydów i ich typy. Długość linii odpowiada liczbie mutacji w sekwencji. Wielkie litery oznaczają mutacje zastępcze i ciche mutacje liter. Numery lokalizacji są zgodne z systemem Cook and Tomlinson.26
Tabela 1. Tabela 1. Dane kliniczne i rearanżacje genów ciężkołańcuchowych immunoglobulin w komórkach L & H od 11 pacjentów z ziarnicą złośliwą z dominującą limfocytem. Poszczególne komórki CD20 + L & H (od 25 do 89 na pacjenta) wyizolowano z zamrożonych skrawków tkanki od 11 pacjentów z guzkową chorobą limfocytową dominującą limfocytu i badano za pomocą jednokopijnej PCR dla rearanżacji genów VH (Figura 1A i Tabela 1). Z całkowitej liczby 615 komórek L & H i 260 komórek B z hiperplastycznych migdałków, jak również pacjentów z dominującą guzkową chorobą limfocytu, odpowiednio, uzyskano 160 (26 procent) i 102 (39 procent) produktów amplifikacji o odpowiedniej wielkości dla zmienionych genów VH. . Osiemdziesiąt cztery limfocyty T wyizolowane z zamrożonych skrawków tkanki od 11 pacjentów (z dwiema próbkami od Pacjenta 1) nie generowały produktów amplifikacji VH, z jednym wyjątkiem (Tabela 1). Podwielokrotności z bufora pokrywającego zamrożone skrawki podczas procesu izolacji komórek testowano po selekcji każdej komórki i żadna z tych 959 próbek buforu nie dała podstaw do otrzymania produktów PCR.
Dzięki elektroforezie żelowej i analizie sekwencji, wszystkie z wyjątkiem produktów amplifikacji genu 160 VH pochodzących z komórek L & H od tego samego pacjenta okazały się identyczne, niezależnie od tego, czy komórki zostały wyizolowane z tego samego guza, z różnych guzków lub z różnych części tkanki, które analizowano niezależnie
[więcej w: polyporus, Mimośród, atropina ]
[więcej w: choroba scheuermanna operacja, allegro hantle, co decyduje o stopniu zagrożenia życia poparzonego ]