Porównanie heparyny o niskiej masie cząsteczkowej z niefrakcjonowaną heparyną w niestabilnej chorobie wieńcowej ad

Czas aktywowanej częściowej tromboplastyny mierzono na linii podstawowej i cztery do sześciu godzin po rozpoczęciu badanego leku. Wyniki zgłaszano wyłącznie niezależnemu i niezauważonemu pracownikowi służby zdrowia, który działał zgodnie z wcześniej zatwierdzonym instytucjonalnym nomogramem dawkowania heparyny. Dostosowano manekinowe ustawienia heparyny u pacjentów otrzymujących dożylnie placebo. Nomogramy szpitalne zwykle były ukierunkowane na czas aktywowanej częściowej tromboplastyny w czasie od 55 do 85 sekund. Wszyscy pacjenci otrzymywali od 100 do 325 mg doustnej dawki aspiryny dziennie, w zależności od preferencji lekarza. Terapię próbną podawano przez co najmniej 48 godzin i maksymalnie 8 dni. Zostało ono przerwane w momencie wypisu ze szpitala, nowego zawału mięśnia sercowego, zabiegu rewaskularyzacji lub śmierci. Punkty końcowe
Pierwszorzędowym wynikiem badania był złożony potrójny punkt końcowy zgonu, zawał mięśnia sercowego (lub ponowne zawrócenie) lub nawracająca dławica piersiowa po 14 dniach obserwacji. Drugorzędnymi celami była ocena potrójnego złożonego punktu końcowego po 48 godzinach i po 30 dniach oraz podwójnie złożonego punktu końcowego (zgon lub zawał mięśnia sercowego) po 48 godzinach, 14 dniach i 30 dniach. Na koniec zestawiono częstość występowania poważnych i drobnych krwotoków. Wszystkie punkty końcowe zostały zweryfikowane niezależnie przez komitet końcowy, którego członkowie nie byli świadomi zadań terapeutycznych.
Definicje
Nawrotową dusznicę bolesną zdefiniowano jako jedną z następujących: dławica w spoczynku trwająca co najmniej pięć minut, która była związana z nową zmianą odcinka ST (wzrostem lub depresją) większą niż 0,1 mV lub z odwróceniem załamka T, w dwóch sąsiednich elektrokardiograficznych wskazówki; dławica piersiowa bez zmian elektrokardiograficznych, które spowodowały decyzję o wykonaniu zabiegu rewaskularyzacji; lub dławica piersiowa po wypisaniu ze szpitala, w wyniku której nastąpiła ponowna hospitalizacja.
Zawał mięśnia sercowego został zdefiniowany jako (1) całkowite stężenie kinazy kreatynowej ponad dwa razy powyżej górnej granicy normy i ponad normalne stężenie kinazy kreatynowej MB (co najmniej 3 procent całkowitej kinazy kreatynowej), lub (2) przy braku kinaza kreatynowa lub pomiary MB kinazy kreatynowej, nowe fale Q ponad 0,04 sekundy w co najmniej dwóch odprowadzeniach. Okołooperacyjny zawał mięśnia sercowego zdefiniowano jako zwiększenie całkowitej kinazy kreatynowej do pięciokrotnej górnej granicy normy, lub nowych fal Q powyżej 0,04 sekundy w co najmniej dwóch odprowadzeniach. Rozpoznanie zawału po przezskórnej interwencji wieńcowej nastąpiło, gdy całkowite stężenie kinazy kreatynowej wzrosło do trzykrotności górnej granicy normy i co najmniej 50 procent powyżej poprzedniej wartości nadiru.
Śmierć zdefiniowano jako dowolną śmierć, niezależnie od przyczyny. Zatrzymanie krążenia, od którego pacjent został wskrzeszony, zostało również sklasyfikowane jako śmierć do celów analizy punktu końcowego.
Znaczny krwotok został zdefiniowany jako krwawienie powodujące śmierć, transfuzję co najmniej dwóch jednostek krwi, spadek hemoglobiny o 30 g na litr lub więcej, lub zaotrzewnowy, śródczaszkowy lub wewnątrzgałkowy krwotok. Drobny krwotok był jakakolwiek klinicznie istotną krwawieniem, która nie kwalifikowała się jako poważna – na przykład, krwawienie z nosa, wybroczyny lub krwiak, lub krwiomocz makroskopowy.
Analiza statystyczna
Podstawowa analiza obejmowała wszystkich randomizowanych pacjentów zgodnie z zasadą zamiaru leczenia
[hasła pokrewne: hurtownia portfeli, bartoneloza, Mimośród ]
[patrz też: bartoneloza, bazofile niski poziom, bazofile podwyższone ]