Środek kontrastowy rozpoznający aktywowane płytki krwi ujawnia mysią patologię malarii mózgowej niewykrywalną za pomocą konwencjonalnego MRI ad 8

Maksymalne wiązanie LIBS-MPIO do płytek krwi w mikrokrążeniu było najwyższe po 12 godzinach, co wykryto za pomocą MRI, korelując z liczbą obecnych płytek krwi (r2 = 0,9503). Sugeruje to, że zwiększone obciążenie płytkami w czasie jest bezpośrednio odzwierciedlone przez zwiększenie indukowanego sygnału LIBS-MPIO .. Koncepcja funkcjonalnego targetowania GPIIb / IIIa otwiera możliwość wykrywania i obrazowania in vivo agregacji płytek, którą obserwowano tylko w tkance pośmiertnej z mózgów pacjentów z CM, stwardnieniem rozsianym, demencją HIV i bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych. Wcześniej opisywaliśmy zastosowanie tego środka kontrastowego do wykrywania aktywowanych płytek krwi w mysim modelu agregacji płytek krwi na mechanicznie uszkodzonym śródbłonku przy użyciu MRI ex vivo (19), a potencjalne zastosowania tego lub podobnych środków kontrastowych są daleko idące. W szczególności, zastosowanie takiego środka do monitorowania terapii przeciwpłytkowej może mieć znaczną przydatność w wielu chorobach, w tym udarze, zakrzepicy i chorobie sercowo-naczyniowej, jak również w CM, jak tu opisano. Inną ważną właściwością do celów monitorowania terapii jest biodystrybucja cząstek, jak również czas wiązania środka kontrastowego z docelowymi receptorami. U zwierząt obrazowanych po raz pierwszy 24 godziny po śródmózgowym wstrzyknięciu TNF sygnał z LIBS-MPIO w mózgu wykrytym 2 godziny po wstrzyknięciu środka został prawie całkowicie utracony 10 godzin później. Sugeruje to, że środek kontrastowy ulega degradacji i nie jest sekwestrowany w mózgu, co jest ważnym warunkiem wstępnym do obrazowania seryjnego. Odnośnie biodystrybucji MPIO po iniekcji, ostatnio wykazaliśmy, że MPIO zostały zidentyfikowane w płucach, nerkach, wątrobie i śledzionie po 30 minutach z redystrybucją do śledziony i, w mniejszym stopniu, wątrobą po 24 godzinach (29). Co ważne, nie było dowodów na zawał, krwotok, obrzęk, zapalenie lub wynaczynienie MPIO w żadnym z tych narządów w dowolnym punkcie czasowym. Sygnały wątroby i śledziony ulegały rozkładowi w ciągu tygodnia, ale droga wydalania jest niejasna (dane niepokazane). Cytokiny i agregacja płytek krwi. Szerokie spektrum czynników prozapalnych przyspiesza regulację cząsteczek adhezyjnych na śródbłonku mózgowym, w szczególności ICAM-1 i selektynach, w czasie porównywalnym z tym, który wykazano na śródbłonku nie-CUN. Warto zauważyć, że rekrutacja leukocytów jest często nieistotna (30), a niewiele wiadomo na temat adhezji płytek krwi w modelach CM. IL-1. a TNF zarówno reguluje w górę ICAM-1 (31, 32) i selektyny (33, 34) na śródbłonku mózgu, a zatem, zaskakujące jest zróżnicowane wiązanie płytek krwi do śródbłonka mózgu po mikroiniekcji tych cytokin do mózgu. Jednakże, zdarzenia naczyniowe związane z niezwiązaną adhezyjną cząsteczką, takie jak indukowane przez cytokiny zmiany objętości, mogą odgrywać rolę. Wcześniej wykazano, że po wstrzyknięciu TNF w miejscu wstrzyknięcia dochodzi do zmniejszenia regionalnej objętości krwi mózgowej (rCBV) (28), co kontrastuje ze zwiększonym rCBV indukowanym przez IL-1 (3; (35). Indukowane przez TNF zmniejszenie rCBV może sprzyjać adhezji płytek krwi i późniejszej rekrutacji monocytów. Warto zauważyć, że rekrutacja monocytów następuje po przyleganiu płytek krwi i sugeruje, że adhezja płytek krwi stanowi rusztowanie dla późniejszej rekrutacji monocytów, co ma miejsce w czasie, gdy regionalny przepływ krwi wrócił do normy (28). Ograniczenia LIBS-MPIO. W tej pracy wykorzystano komercyjnie dostępne MPIO. Polistyrenowa powłoka tych specyficznych cząstek może nie być odpowiednia do stosowania u ludzi ze względu na ich potencjalną toksyczność, chociaż nie obserwowano żadnych działań niepożądanych u żadnej z myszy, którym wstrzyknięto środki kontrastowe oparte na MPIO.
[więcej w: przedszkole wesołe skrzaty pobiedziska, choroba scheuermanna operacja, co decyduje o stopniu zagrożenia życia poparzonego ]