Środek kontrastowy rozpoznający aktywowane płytki krwi ujawnia mysią patologię malarii mózgowej niewykrywalną za pomocą konwencjonalnego MRI ad

Dostarczając duże ładunki środka kontrastowego, takiego jak cząstki tlenku żelaza do epitopów molekularnych, możliwe jest obrazowanie nawet słabo rozproszonych cząsteczek (13, 14). Wcześniej wykazaliśmy, że zapalenie naczyń, takie jak występujące w stwardnieniu rozsianym, można wykryć in vivo stosując ukierunkowane mikrocząstki VCAM-1 (3 tlenku żelaza (MPIO) w połączeniu z MRI (15). Ponadto, opisaliśmy wyjątkową możliwość selektywnego celowania aktywowanych płytek krwi przy użyciu przeciwciał jednołańcuchowych, które rozpoznają kieszeń wiążącą ligand lub miejsca wiązania LIBS (GPLb / IIIa) (16. 18). Ten ostatni epitop ujawnia się dopiero po aktywacji przez wiązanie receptor-ligand, a zatem oferuje możliwość ukierunkowania aktywowanych płytek krwi, takich jak znajdujące się na uszkodzonym śródbłonku wywołanym zapaleniem lub pęknięciem blaszki miażdżycowej. Przez skoniugowanie przeciwciała LIBS z MPIO (określane tutaj jako LIBS-MPIO), ostatnio wykazano możliwość wykrycia wewnątrznaczyniowej adhezji płytek krwi za pomocą MRI ex vivo (19). W niniejszym badaniu wykorzystaliśmy opisany powyżej specyficzny dla aktywacji płytkowy środek kontrastowy LIBS-MPIO w modelu zwierzęcym w celu wykrycia agregacji płytek krwi związanej z CM, zanim patologia była widoczna za pomocą konwencjonalnego MRI in vivo. Następnie wykazaliśmy, że akumulacja płytek krwi była indukowana w mikrokrążeniu mózgu przez prozapalną cytokinę TNF, ale nie przez IL-1 (3. lub LT-y. Po akumulacji płytek TNF, ale nie IL-1 (3, również indukowało przyleganie komórek jednojądrzastych do układu naczyniowego mózgu w sposób bardzo przypominający patologię CM. Wyniki Obrazowanie CM za pomocą konwencjonalnego MRI. Konwencjonalny MRI wykonano podczas rozwoju choroby u myszy zakażonych pasożytem CM. Nie wykryto żadnych nieprawidłowości do dnia 7, kiedy rozkład bariery krew-mózg był widoczny jako obszary hiperintensywne na obrazach ważonych T1 uzyskanych po iniekcji kwasu gadopentetowego (Gd-DTPA), które nie były obecne przed iniekcją Gd-DTPA (Figura 1). , A i B). Dyskretne hiperintensje były również obecne na obrazach ważonych T2 (Figura 1C), które pokrywały się ze zmianami wzmacniającymi Gd-DTPAy. Ocena map T2 wykazała znaczący wzrost T2 w obrębie hipokampa (ryc. 1D). Jednak do 7 dnia myszy były konające, a MRI w tym czasie dostarczyło niewiele dodatkowych informacji o procesie chorobotwórczym. Przed 7 dniem nie było widocznych jawnych objawów klinicznych. Dlatego nasze badania z wykorzystaniem konwencjonalnych technik MRI nie wykazały obecności patologii OUN przed pojawieniem się jawnych objawów klinicznych. Rycina Konwencjonalne obrazowanie mysich CM. (A) Coronal obraz ważony T1 uzyskany 7 dni po wstrzyknięciu 106P. berghei ANKA. pasożytnicze rbcs. (B) Obraz ważony T1 tego samego zwierzęcia po wstrzyknięciu Gd-DTPA. Zwróć uwagę na regiony o zwiększonym natężeniu sygnału w porównaniu z A, co wskazuje na przebicie bariery krew-mózg (strzałka). (C) Obraz ważony według T2 tego samego plasterka pokazujący zwiększone natężenie sygnału w tych samych regionach co wzmocnienie Gd-DTPA. (D) Znaczne podwyższenie T2 w hipokampach u myszy CM fazy 7 w fazie końcowej (P <0,05). Obrazowanie CM za pomocą specyficznego dla płyt środka kontrastowego. Mysi i ludzki CM jest związany z przyleganiem płytek do nienaruszonego śródbłonka mózgu (20, 21). Celem tego badania było ustalenie, czy można było odróżnić CM i myszy kontrolne w czasie, gdy nie występowała jawna choroba za pomocą środka kontrastowego, który rozpoznaje aktywowane płytki krwi. Nasze eksperymenty in vitro ujawniły, że funkcjonalizowane MPIO, które rozpoznają LIBS receptorów GPIIb / IIIa (LIBS-MPIO), wiążą się z samymi aktywowanymi ADP płytkami [hasła pokrewne: bol zeba po leczeniu kanalowym, bolimuszka, bulging krążka międzykręgowego ]