Wczesne niepowodzenie punktu kontrolnego G2 / M jako mechanizmu molekularnego leżącego u podłoża aberracji chromosomowych wywołanych etopozydami ad 8

Było to w przeciwieństwie do komórek GM05849C-MD, które prawie nie wykazywały wzmocnienia ani utraty sygnałów MLL (Figura 6, B i D). Wpływ leczenia etopozydem na liczbę sygnałów MLL, ale nie sygnałów CH11C był statystycznie istotny (Figura 6D). Wyniki te były zgodne z analizami przeprowadzonymi wkrótce po mitozie w obecności etopozydu (ryc. 3E). Następnie skoncentrowaliśmy się na chromosomach pozytywnych na MLL i policzyliśmy je z lub bez sygnałów CH11C. Warto zauważyć, że 5,5% chromosomów pozytywnych sygnału MLL utraciło sygnały CH11C (Figura 6, E i F) w komórkach GM05849C-ME1. Przeciwnie, GM05849C-MD i długookresowe hodowane komórki (GM05849C-AE1 i-AD), które eksponowano na 1.M etopozydu lub DMSO przez 150 minut w warunkach asynchronicznych (Figura 6A) nie wykazywały utraty sygnałów CH11C w MLL sygnałowe chromosomy dodatnie (Figura 6F). Podobne wyniki uzyskano, gdy komórki hybrydyzowano jednocześnie z sondą do malowania chromosomu 11 i sondami MLL. Translokacja chromosomu 11, w tym locus MLL do innego chromosomu (Figura 6G) była często obserwowana w komórkach GM05849C-ME1 (2,4% w porównaniu z 0,4% w komórkach GM05849C-MD, P = 0,004, dokładny test Fishera; n = 500 dla każdy). Na koniec, spready metafazy hybrydyzowano z nakładającymi się sondami MLL, aby skupić się na przegrupowaniu genu MLL. Translokacja genu MLL (2/700, Figura 6H) i duplikacje tandemowego genu MLL (3/700, Figura 6I) były sporadycznie widywane w GM05849C-ME1, ale nie w komórkach GM05849C-MD (0/700). Obserwacje te sugerują, że część komórek, które nabyły translokacje chromosomów, przetrwała i mogła się rozwijać. W tych wyselekcjonowanych komórkach nieprawidłowość chromosomu 11 była jedną z najważniejszych cech kariotypu. Fig. 6 Aberracje chromosomalne w mieszaninie stabilnych klonów fibroblastów pozbawionych ATM, które zostały wykonane w mitozie podczas leczenia etopozydem. (A) Schemat przepływu dla długotrwałej procedury hodowli. (B, C i E) Metafaza rozprzestrzenia się hybrydyzuje z sondą CH11C (zielona) i sondami MLL (zielone i czerwone nakładki). (B) Jedna komórka GM05849C-MD z 4 sygnałami CH11C i 2 parami sygnałów MLL. (C) Jedna komórka GM05849C-ME1 pokazująca 4 sygnały CH11C z tylko jednym z nich z sygnałami MLL. (D) Proporcja komórek z zyskiem i stratą sygnałów CH11C lub MLL. n = 300 za każdy. * OR w przypadku leczenia etopozydem. ** P = 0,0002, różnica w OR dla terminu interakcji sondowania x przez logistyczny model regresji. (E) Jedna komórka GM05849C-ME1 z genem MLL przeniesiona do innego chromosomu. Wstawka jest powiększonym obrazem zamkniętego obszaru. (F) Procent chromosomów ujemnych dla sygnału CH11C wśród pozytywnych sygnałów MLL. Dane analizowano za pomocą wielokrotnej regresji logistycznej. n = 400 dla każdego. P = 0,028 dla terminu interakcji leczenia etopozydem. Progresja mitotyczna. Żadne z par porównań do leczenia etopozydem w komórkach asynchronicznych ani do progresji mitotycznej w komórkach nieleczonych etopozydem było statystycznie istotne (P = 1,0). (G) Reprezentatywny obraz translokacji chromosomu 11 (strzałka) w komórkach GM05849C-ME1 hybrydyzowanych z obrazem chromosomu 11 (czerwony) i sondami MLL (zielone i czerwone nakładki). (H i I) Nieprawidłowa konfiguracja genu MLL. Komórki GM05849C-ME1 hybrydyzowano z sondami MLL. Translokacja chromosomowa MLL BCR (H) i tandemowa duplikacja genu MLL (I). Oryginalne powiększenie dla zdjęć FISH, × 600. Dyskusja Korzystając z komórek z wczesnym niepowodzeniem punktu kontrolnego G2 / M, wykazaliśmy, że indukowane etopozydem translokacje chromosomów w komórkach rowerowych. W fibroblastach pozbawionych ATM, indukowane etopozydami DSB DNA na chromosomie 11 wizualizowano jako aberracje chromosomalne w fazie postmitotycznej G1 (Figury 3E i 4E i Tabela 1), ale DSB DNA w 11q23 utrzymywano w sąsiedztwie premitotycznych komórek G1 i G2 ( Rysunek 4E)
[więcej w: andzela allegro, bulging krążka międzykręgowego, brak odruchu kolanowego ]